(tłumaczenie z rosyjskiego)

Opanowałem wszystkie nuty od i do,
Lecz kto otworzy to pytanie jako bramę,
Bo się zaczyna gama nutą "do"
I jej natomiast się zakańcza gama.

Refren: Nuty tańczyć muszą wkrótce
        I czekają do, re, mi, fa, sol, la , si,
        Zanim ktoś je porozrzuca
        W miejsca swoje ku jej czci.

Muzyczna dziatwa doskonale wie,
W tym tendecyjność nikt by mi nie uznał,
Że miejsce swe zajmuje nuta "re"
Na cały takt i wręcz na jedną osmą.

Lecz jaka intonacja tu nie brzmi,
Od dźwięków ta nierówność da się słyszeć.
A jedna i ta sama nuta "mi"
Na dole jest i także rangą wyżej.

Refren:

Za samym śmiechem nie pomija łza –-
Tak strofa idzie zawsze za strofami.
A oto bywa chociaz nuta "fa"
Donośniej znacznie, niż poprzednia w gamie.

Wtem znalaz bemol gdzieś właściwy hall
I w tenże mig, jak wlazł niezaproszony,
Budziwsza zaufanie nuta "sol"
Już zmienia siebie na pół tona.

Refren:

Siadł muzyk, zaspokojąc żadz za dnia,
I grube hasło w muzykę wbarykał.
I czuła jak aksamit nuta "la"
Wtem głos podnosi prędko do krzyżyka.

A w końcu i Beethoven powie ci, –
Bez nuty "si" gry nie ma, nie ma śpiewa.
Nad resztą nut się wznosi nuta "si"
I z wysokości już spogląda niby mewa.

Refren:

Naprożno wszczynać nam o nutach spór.
Wśród nich są same różne – młodsze, starsze.
Uważa się, że kiedy śpiewa chór,
Brzmią zawsze pogrzebowe marsze.

A jeszcze oprócz tych podległych nut
Bywają też i nuty pasożyty.
Kto nagra je, kto zacznie taki trud?
Jest z nami Bóg, a z nimi – kompozytor!