do Beaty ku jej 25-iuleciu

Do ciebie przychodzę samotnym wiatrem
I dziwny jak ta ósemka.
A nocą zimną, a nocą światłą
Śni mi się jesień piękna.

Twoje całusy się śmieją na ciele
I płaczą twoje wschodzenia.
Ach, znów zapomniałem, że w tę niedzielę
Jest srebrny twój dzień urodzenia.

Cóż mam ofiarować? Być może nadzieje,
Co mam bezpowrotnie od lat stracone?
Przyroda wymienia swoje odzieże,
Ścierając z drzew liści plamy zielone.

Są mi potrzebne spokój, cisza i bliskość.
Pojąłem, nie trzeba w ogóle mi sławy,
Która na wygląd jak tępość i niskość,
Co przyprawiona otrutą zabawy.

Niechże mnie ganią gdziekolwiek z wiatrem,
Krzycząc, żem jest jak ósemka.
A nocą zimną, a nocą światłą
Śni mi się jesień piękna.

ПРЕКРАСНАЯ ОСЕНЬ

                       Беате к 25-летию оной 

К тебе прихожу одиноким я ветром,
Похожий на цифру восемь.
А по ночам и холодным, и светлым
Мне снится польская осень.

Твои поцелуи хохочут на теле
И плачут твои восхожденья.
Ах, снова забыл, что на этой неделе
Серебряный твой день рожденья.

Но что подарить мне? Быть может надежды
Потерянных лет уже безвозвратно?
Природа меняет свои одежды,
Стирая с деревьев зеленые пятна.

Мне нужен покой, тишина и близость.
Я понял, не надо мне этой славы,
Которая выглядит словно низость,
Приправленная отравой забавы.

И пусть меня гонят куда-то с ветром,
Крича, что похож я на цифру восемь.
Зато по ночам и холодным, и светлым
Мне снится польская осень.