Myślę o tym, że czas mnie przeraża
Swoim rychłym i szybkim pośpiechem.
Gdziebyś nie był, a zawsze zagraża
Śmierć-kostucha swym gnuśnym usmiechem.
Życie przejdzie i co nam zostanie? –
Tylko próch pogrzebowy z cmentarzu.
Ach, uratuj mnie, wielki mój Panie!..
Wszak o wiecznym życiu wciąż marzę!

ВРЕМЯ

Мыслю о том, что время страшит
Этой быстрой, стремительной спешкой.
Где бы ни был, извечно грозит
Смерть-старуха гнусной усмешкой.
Жизнь пройдет и что ждет впереди? –
Лишь кладбищенский прах в отчизне.
Ах, спаси меня, Боже, спаси!..
Всё мечтаю о вечной я жизни!